Jak czekać na JEZUSA OBLUBIEŃCA w Adwencie (cz.1, YT)
2 grudnia 2023, autor: Krzysztof Osuch SJRozważanie wprowadza w klimat adwentowych obietnic i wielkiej nadziei, a zwłaszcza w ducha CZUWANIA i OCZEKIWANIA na Powtórne Przyjście Pana Jezusa.
Do CZUWANIA wzywa nas Pan Jezus w ewangelii czytanej w I Niedzielę Adwentu (C).
Samo rozważanie nawiązuje do innej perykopy – o 10 pannach; pięć było roztropnych, pięć nierozsądnych…
Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie! (Mk 13,33-37).
O. Krzysztof OSUCH, SJ Medytacja : Jak czekać na JEZUSA OBLUBIEŃCA w Adwencie cz 1 – YouTube.
Mateusza 25:1 Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego.
2 Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych.
3 Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy.
4 Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach.
5 Gdy się pan młody opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły.
6 Lecz o północy rozległo się wołanie: Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!
7 Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy.
8 A nierozsądne rzekły do roztropnych: Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną.
9 Odpowiedziały roztropne: Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie!
10 Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto.
11 W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: Panie, panie, otwórz nam!
12 Lecz on odpowiedział: Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was.
13 Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny.
Czytania z I Niedzieli Adwentu cykl C:
(Jr 33,14-16)
Oto nadchodzą dni – wyrocznia Pana – kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu. W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomstwo sprawiedliwe; będzie wymierzać prawo i sprawiedliwość na ziemi. W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: Pan naszą sprawiedliwością.
(Ps 25,4-5.8-10.14)
REFREN: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę
Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.
Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich.
Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją,
i objawia im swoje przymierze.
(1 Tes 3,12-4,2)
Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi. A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu – jak już postępujecie – stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.
(Ps 85,8)
Okaż nam, Panie, łaskę swoją, i daj nam swoje zbawienie!
(Łk 21,25-28.34-36)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, nadchodzącego w obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie. Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym.
Rozpoczynamy dziś Adwent – okres liturgiczny, w którym przypominamy sobie, że Pan Jezus przyjdzie do nas. Przyjdzie w dniu Bożego Narodzenia, ale przede wszystkim przyjdzie w dniu ostatnim. Czy zastanie nas przygotowanych? To w dużej mierze zależy od nas. Aby to przyszłe spotkanie nie napawało nas lękiem, lecz było oczekiwane z radością, trzeba już dzisiaj rozpoznać Pana i przyjąć Go, gdy przychodzi w modlitwie, w Eucharystii, w sakramencie pokuty, w drugim człowieku.
O. Jakub Kruczek OP, „Oremus” grudzień 2003, s. 4
Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze!
Dziękuję za tą prostą propozycję modlitwy. A dobry i wszechmogący Bóg odpowie.
„Jeżeli wierzysz że jestem Wszechmogący, wierz także ze jestem w stanie udzielić ci łaski życia w nieustannej miłości:Ja tego chcę.”Orędzie miłości Serca Jezusa do świata”
….Jeśli będziesz złączona ze Mną,jeśli pójdziesz za każdym natchnieniem do umartwienia, które Ja ci poślę, zarzucisz sieci, a Ja wyciągnę je pełne dusz, które poznasz, gdy będziesz w Niebie'”Orędzie miłości Serca Jezusa do świata”
Dziękuję Ojcu że przywołał także Sługę Bożą Siostrę Konsolatę.Dzielę się słowami Jezusa które właśnie dzisiaj wybrzmiały mi z pism skierowanych do niej.
Pozdrawiam serdecznie Ojca.
Za sprawą Słowa Bożego – będziemy w ADWENCIE „zderzani” z dwoma wielkimi zbawczymi interwencjami Boga w ludzką historię!
Chodzi o długo wyczekiwane pierwsze przyjście MESJASZA. W drugiej części Adwentu (od 17 grudnia) Kościół przygotowuje się intensywnie do liturgicznego przeżywania tegoż pierwszego Przyjścia; nazywamy je krótko BOŻYM NARODZENIEM.
Ale najpierw – w pierwszej części Adwentu – wybiegamy myślą i przygotowujemy się na ostateczną (i ostatnią) wielką interwencję zbawczą Boga w dzieje ludzi. To Powtórne Przyjście Chrystusa winno stać się treścią naszej modlitwy, oczekiwania, a także refleksji nad danymi nam przez Jezusa ZNAKAMI, które wskazują na bliskość tego wspaniałego Wydarzenia.
Odnośnie tego ważnego (i delikatnego) tematu umieściłem niedawno wpis (w komentarzach), który ponownie poniżej wklejam. Co też JEZUS miał na myśli, gdy o ZNAKACH – i potrzebie ich odczytywania – mówił, choćby tu: Łk 21,29-33!.
29 I powiedział im przypowieść: «Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. 30 Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. 31 Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże. 32 Zaprawdę, powiadam wam: Nie przeminie to pokolenie, aż się wszystko stanie. 33 Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą.
**********************
Podaję LINKI do dwuczęściowego opracowania:
http://www.voxdomini.com.pl/vox_art/retour.html
http://www.voxdomini.com.pl/vox_art/retour02.html
Kiedy Jezus mówi o Swoim powrocie… (1)
Teksty Nowego Testamentu mówiące nam o powrocie Chrystusa pozwalają
na dwie różne interpretacje:
1. Jezus powróci zakończyć ludzką historię i osądzić ludzi.
2. Jezus powróci najpierw ustanowić czas Pokoju i Królestwo Boże na ziemi (nie tak jak naiwnie i materialnie przedstawiają je Świadkowie Jehowy, lecz duchowo). Powrót ten byłby szczególną interwencją, trochę jak końcowe objawienie Zmartwychwstałego. Potem Jezus powróciłby na sąd ostateczny.
Z tych dwóch możliwych interpretacji Kościół katolicki zawsze faworyzował tę pierwszą sądząc, że cała eschatologia (koniec czasów) dokona się w jednym czasie. Jednakże nigdy nie stanowiło to dogmatu i od jakiegoś czasu wielu skłania się ku przekonaniu o podwójnym powrocie Jezusa: najpierw jako Króla zapoczątkowującego czas Pokoju, następnie jako Sędziego na końcu świata.
*
Trzy teksty w Nowym Testamencie ujawniają nam, że jeśli Pan Jezus przybędzie niespodziewanie, jak wielokrotnie to powiedział, będzie można odgadnąć bliskość nie znając jednak dokładnej daty:
«Patrzcie na drzewo figowe i na inne drzewa. Gdy widzicie, że wypuszczają pączki, sami poznajecie, że już blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, iż blisko jest królestwo Boże.» (Łk 21, 29n.)
«A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo! Kiedy już jego gałąź nabiera soków i wypuszcza liście, poznajecie, że blisko jest lato. Tak i wy, gdy ujrzycie, że to się dzieje, wiedzcie, że blisko jest we drzwiach… Lecz o dniu owym lub godzinie nikt nie wie… tylko Ojciec.» (Mk 13,28-32, zob. też Dz 1,7).
Co Jezus chce powiedzieć,
mówiąc: „to”?
Czyni aluzję do różnych znaków czasu, które zapowiadane były w przypowieściach o Końcu Czasów, których fragmentami są w/w teksty (Mt 24, Mk 13, Łk 21).
1. Znak wstępny: głoszenie Ewangelii na całym świecie, «na świadectwo wszystkim narodom».
2. Znak główny: powrót Żydów do Ziemi Świętej i do Jerozolimy.
3. Znaki zapowiadające Powrót: wojny narodów przeciw narodom; wielkie trzęsienia ziemi; głód i lokalne epidemie; znaki na niebie; przerażające zjawiska; fałszywi Chrystusowie i fałszywi prorocy; prześladowania.
Wątpliwość: wojny i trzęsienia ziemi były zawsze…!
Odpowiedź: a jednak to Jezus daje nam ten znak! Jakie powinny więc być w dniu zapowiadającym jego Powrót? Być może inne ze względu na zasięg, częstotliwość, znaczenie. Również przez fakt, że pojawią się razem w tej samej epoce. W końcu będą im towarzyszyć dwa znaki, które nie wystąpiły nigdy przed tą epoką: powrót Narodu Wybranego do ziemi obiecanej ich przodkom i fakt, że Dobra Nowina dosięgła wszystkich części świata.
1. Znak wstępny: GŁOSZENIE DOBREJ NOWINY PO CAŁEJ ZIEMI
Jezus nie mówi, że wszystkie narody przyjmą wiarę chrześcijańską, lecz, że Dobra Nowina będzie im «głoszona» na «świadectwo». Wszyscy historycy są zgodni w stwierdzeniu, że Ewangelia dosięgła już ostatnich regionów świata (Papua, Patagonia, Daleka Północ i inne) w końcu XIX i na początku XX wieku.
2. Znak główny: POWRÓT ŻYDÓW DO JEROZOLIMY I DO ZIEMI ŚWIĘTEJ.
Bardzo liczne teksty prorockie Starego Testamentu zapowiadają to wydarzenie.
«Zgromadzę was na nowo spośród obcych narodów, sprowadzę was z krajów, po których zostaliście rozproszeni, i dam wam ziemię Izraela» (Ez 11,17).
To jeden z wielu przykładów… Żadna z licznych prób powrotu do Palestyny, które następowały po sobie od X do XVIII w. nie powiodła się. Godzina Boża nie nadeszła. W przeciwieństwie do tego od końca XIX w. uświadomienie sobie niezbędnych więzów tego narodu ze swą ziemią zakończyła się syjonizmem i odbudową państwa żydowskiego, którego językiem stał się hebrajski ponownie stając się językiem żywym. Ten powrót Żydów do ziemi przodków zapowiada powrót Chrystusa. Państwo Izrael istnieje od 15 maja 1948. Wygrało 4 wojny arabskie. Miasto Jerozolima jest całkowicie żydowskie od 7 czerwca 1967.
Dane statystyczne: (…) resztę wpisu zobacz tu: https://voxdomini.pl/archiwa/rozwazania-na-rozne-tematy/powrot-jezusa/
Trafiłem na taką konkretną formę trwania w postawie CZUJNOŚCI i CZUWANIA:
fragment: za: http://malenkadroga.pl/?id=3&j=83#mt
” Jezus mówi o czujności. Jednak zdaje sobie sprawę z tego, iż słabi jesteśmy i nie posiadamy dostatecznie dużo siły, by nieustannie trwać w oczekiwaniu na przyjście Jezusa. Potrzeba czujności. Jednak Jezus wie, iż człowiek z powodu swego skażenia grzechem, nie jest w stanie wykazać się ciągłym trwaniem przy Bogu. Toteż daje nam do ręki narzędzie. Jest nim akt miłości. W różnych duchowościach są to różne akty, modlitwy, ćwiczenia duchowe, wyrzeczenia, umartwienia. My z racji swego dziecięctwa, swej maleńkości otrzymaliśmy jedynie tę króciutką modlitwę, która jako, że doskonałą jest w prostocie, ale i w głębi wypowiadanych treści, wprowadza nas od razu na drogę świętości. Poprzez fakt nieustannego wypowiadania miłości do Jezusa i Maryi oraz wszystkich dusz, stajemy się uczestnikami komunii miłości Boga, Maryi i dusz ludzkich”. (…)
O JAKI akt miłości chodzi? (za: http://malenkadroga.pl/?id=25 )
„Maleńka droga miłości streszcza się w modlitwie (formule) podyktowanej siostrze Konsolacie przez Pana Jezusa: Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze! Chodzi nie tyle o nowy akt strzelisty, ile o wewnętrzną drogę prowadzącą do coraz większego zjednoczenia duszy z Bogiem, przejawiającą się w bezgranicznym zawierzeniu Jego Miłości Miłosiernej. Dlaczego formuła? Ponieważ właściwością naszej natury jest wyrażanie uczuć duszy przy pomocy formuł. Potwierdza to cała Liturgia Kościoła św., jak również liczne modlitwy i akty strzeliste zatwierdzone przez Kościół. Zresztą, czyż samo Pismo Święte nie mówi nam, że nawet Błogosławieni w Niebie (Ap 4, 6) i Duchy niebiańskie (Iz 6, 3) wyrażają swoją miłość, powtarzając nieustannie: Święty, Święty, Święty jest Pan, Bóg Zastępów? Jaka jest istotna wartość tej formuły? – Wyraża ona akt doskonałej i czystej miłości, jak zostało to powyżej objaśnione. – Łączy miłość do Jezusa – a przez Jezusa do Boga Ojca – z miłością do Matki Najświętszej. – Miłością ku Bogu obejmuje także bliźniego poprzez nieustanne wstawianie się za wszystkimi duszami. Formuła zawiera więc nie tylko akt doskonałej miłości Boga lecz także akt doskonałej miłości bliźniego. Na miłości bowiem Boga i bliźniego opiera się całe Prawo. O szczególnej wartości tej formuły stanowi fakt, że pochodzi ona bezpośrednio od samego Pana Jezusa, który połączył z nią specjalne błogosławieństwo i szczególną skuteczność, według obietnic uczynionych siostrze Konsolacie Betrone„.
Oto one – OBIETNICE:
Jezus zapewniał s. Konsolatę:
● Jedno: Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze!, wynagradza tysiąc bluźnierstw. Nie trać czasu! Każdy akt miłości to uratowana dusza!
● Pamiętaj, że jeden akt miłości decyduje o wiecznym zbawieniu jakiejś duszy. Miej zatem wyrzuty sumienia, tracąc choćby jeden taki akt.
● Każdy akt miłości trwa przez całą wieczność.
● Kochaj Mnie, a będziesz szczęśliwa. Im bardziej Mnie będziesz kochać, tym szczęśliwszą będziesz.
● Chcę, aby cały świat wiedział, że Ja jestem Bogiem Miłości, przebaczenia i miłosierdzia.
Orędzie miłości, które dociera do nas przez s. Konsolatę Betrone, klaryskę kapucynkę z Turynu, nabiera znaczenia Ewangelii na nasze czasy, Ewangelii miłości, nadziei i miłosierdzia na czasy nienawiści, rozpaczy, materializmu, hedonizmu, beznadziei i neopogaństwa. Jest ratunkiem i zaradczym środkiem, ofiarowanym przez Boga miłości zagubionemu człowiekowi.
Orędzie to zapowiada nadzieję, ponieważ tylko miłość może uratować ludzkość i świat od klęski (Jan Paweł II).
„Kiedy twoje ostatnie Jezu, Maryjo, kocham Was, ratujcie dusze zostanie wypowiedziane, Ja je wezmę i poprzez świadectwo twojego życia przekażę milionom dusz, które, choć grzeszne, przyjmą je i pójdą za tobą prostą drogą zawierzenia i miłości, i wszyscy będą Mnie kochać. Chcę, by fala miłości wzniosła się z ziemi ku Niebu!”
(Jezus do Sł. Bożej s. M. Konsolaty)
„Tylko miłość może uratować ludzkość i świat od klęski”.
(Jan Paweł II, 17.09.1993)
MODLITWA: Ojcze wszelkiego miłosierdzia, Ty wzbudziłeś wśród nas Twoją służebnicę, siostrę Konsolatę Betrone, aby rozpowszechniać na świecie nieustanną miłość ku Twemu Synowi Jezusowi na prostej drodze zawierzenia i miłości. Spraw, abyśmy i my, kierowani przez Ducha Świętego, byli gorliwymi świadkami Twojej miłości, i w Twojej niezmierzonej dobroci udziel nam za Jej wstawiennictwem łask, których potrzebujemy …………..
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.
Imprimatur: Pier Giorgio Micchardi Bp pomocniczy Turynu (11.03.1995 r.)
za: Duchowość i Charyzmat
Wspólnoty Dusz Najmniejszych
Z radością przesyłam link do drugiej części Medytacji Ojca Krzysztofa.
http://www.youtube.com/user/MrRYSIA/featured
Cieszę się, że tak wiele Osób zechciało skorzystać z pierwszego wpisu…
Niech Pan Jezus zaradzi wszystkim Waszym potrzebom w sposób nadobfity!!! Modlę się o to gorąco!!! Szczególne pozdrowienia, podziękowanie i dar modlitwy przesyłam Ojcu Krzysztofowi! BÓG ZAPŁAĆ!!!