Pierwsze słowa Jezusa – te zapisane w Ewangelii (Święto świętej Rodziny)

28 grudnia 2019, autor: Krzysztof Osuch SJ

Znalezione obrazy dla zapytania święta rodzina

Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go.

Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.

Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany (Łk 2,41-51a).

Znalezione obrazy dla zapytania święta rodzinaZnalezione obrazy dla zapytania znalezienie jezusa obrazy mistrzów

  • Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Znamienna jest odpowiedź Jezusa: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?

 Tak mówi Jezus dwunastoletni. Za około dwadzieścia jeden lat, u kresu swego ziemskiego życia, wypowie w Wieczerniku zdanie, które jeszcze jaśniej powie, jak ważny jest dla Jezusa Ojciec i Jego sprawy: Niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca, i że tak czynię, jak mi Ojciec nakazał (J 14, 31). – Oczywiście, nie mogły to być puste słowa! Mówiły one o rzeczywistej miłości Jezusa do Ojca i o radykalnym posłuszeństwie Jemu.

 Czy Maryja i Józef mogą „dorównać” Jezusowi w miłowaniu Ojca i posłuszeństwie Jemu? Oczywiście, nie może być mowy o „ściganiu się” z Jezusem. Z drugiej jednak strony jesteśmy w przestrzeni łaski i hojnej odpowiedzi na nią ze strony Maryi i Józefa. Można zatem powiedzieć, że Oboje – dzięki uprzedzającej łasce – uwierzyli Bogu i bezgraniczne Mu zaufali; chętnie też odpowiedzieli na Jego zaproszenie do współdziałania w dziele zbawienia. Maryja otrzymała to zaproszenie na jawie – w Zwiastowaniu Anioła; Józef otrzymał je w tajemniczym śnie. Treść usłyszanych Zwiastowań nie była łatwa i oczywista. By na nie odpowiedzieć, należało przekroczyć miarę ludzkiej wyobraźni i ludzkiego rozumu. Wymagało to heroicznego posłuszeństwa. I nie był to akt jednorazowy.

 Po ponad dwunastu latach (od czasu Anielskiego Zwiastowania) Maryja i Józef przeżyli nowe wielkie zdziwienie i wcale nie ostatni ból, związany z objawianiem się Syna Bożego (tym razem) w dwunastoletnim Jezusie. Swoim zaskakującym zachowaniem dał im wyraźny znak. Czego? – Na pewno nie zwykłego kryzysu tożsamości, właściwego nastolatkom.

  • Z pozoru samowolne pozostanie w świątyni miało całkiem inny charakter. To z natchnienia Ducha Świętego nastoletni Jezus „zamanifestował”, Kim jest, skąd pochodzi i dokąd podąża!
  • Dwunastoletni Jezus dobitnie pokazał, że całe Jego życie osobowe skierowane jest wprost ku Ojcu!
  • I że cała reszta Jego ziemskiego życia będzie upływać pod znakiem wsłuchiwania się w głos Ojca i pełnienia Jego woli!

 Dwa zdania z Janowej Ewangelii zwięźle wyrażają program i treść całego życia Jezusa:

Ja żyję dla Ojca (J 6, 57).
Ja zawsze czynię to, co się Jemu podoba (J 8, 29).

 W naszym świecie skażonym egocentryzmem jest to całkowitą nowością, że Jezus zawsze żyje dla Boga i zawsze spełnia pragnienia Boga Ojca:

Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał (J 4, 34). 

Z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał (J 6, 38).

  •  To, co dla Jezusa było oczywistością i pasją (już) od 12 roku życia, to dla nas staje się takie (na ogół) znacznie później! Właściwie, nawet po wielu latach bycia chrześcijaninem wcale nie jest pewne, że dorastamy do poziomu Jezusa-młodzieńca, gdy chodzi o relację z Ojcem.
  • – Mamy dziś sposobność, by wraz z Maryją i Józefem zdumiewać się wymową pierwszych słów Jezusa odnotowanych w Ewangeliach: Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? (Łk 2, 41-50).

 Jezus jest naprawdę cały zwrócony do Ojca. Daje temu dobitny wyraz już w 12 roku życia!

A my, a ja?

 Czy już z wielką gorliwością i miłością żyjemy dla Ojca? 
Czy miłe i drogie jest nam zastanawianie się nad tym, co się Ojcu podoba? 
Jakie skojarzenia myślowe i pierwsze odczucia wywołują w nas te dwa słowa: Wola Boga? 
Czy przynajmniej czasem przeczuwamy wspaniałość Rzeczywistości, która skrywa się za tymi słowami: Wola Boga, Wola Ojca?

Być może wciąż najdroższa jest nam jedynie wola własna. Jednak takie usposobienie, praktycznie, oznacza podążanie nie za tym, co duchowe, Boże, wieczne i niebieskie, ale za tym, co cielesne, światowe i co, w końcu, pochodzi od… Złego!

  •  Można by – stając wobec Jezusa posłusznego Ojcu, a także wobec posłusznego Józefa i Maryi – pytać: ile jest w nas szczerego, a ile jedynie udawanego zaangażowania w poznawanie i pełnienie Woli Boga?
  • Być może ciągle fascynuje nas egocentryczny rodzaj życia? 
  • Być może wciąż czekamy na olśnienie cudnością, pięknem Woli Ojca? 
  • Co jednak czynimy, by tak się stało?

 – Pewno najważniejsze jest uważne przypatrywanie się Jezusowi. To kontemplacja Osoby Jezusa przekonuje nas, że czerpał On wielką radość z miłosnego i posłusznego odnoszenia się do swojego Ojca. Jezus odczuwał wewnętrzne wzruszenie, gdy zwracał się do Ojca. Żywił wobec Ojca podziw: Ojciec mój jest większy od wszystkich (J 10, 29). 

Znamienna i cenna jest też wolność, którą Jezusowi dawał Ojciec. To potężna Miłość Ojca czyniła Go wolnym wobec nieprzychylnych ludzkich opinii i sprzeciwów! Z wewnętrzną swobodą przezwyciężał lęk wobec zagrożeń. Dla Niego wszystko było po prostu relatywne, względne, czyli odniesione do Ojca, z Ojcem oglądane!

  • Z uznaniem i podziwem zauważmy, że Jezus już tak wcześnie wie, kim jest i czego chce.
  • My długo, wiele lat bywamy niepewni siebie, bo brakuje nam żywej świadomości godności dzieci Bożych i wielkiego powołania.

Jest dziś dobry moment, by (…) przedstawić całej świętej Rodzinie i Trójcy Przenajświętszej nasze trudności w nieustannym skierowywaniu siebie ku Bogu i byciu w tym, co należy do naszego Ojca.

**************************************************************************************************************************

Pozostałe czytania ze Święta Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa:

(Syr 3,2-6.12-14)
Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce: Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.

(Ps 128,1-5)
REFREN: Błogosławiony, kto się boi Pana

Błogosławiony każdy, kto się boi Pana,
kto chodzi Jego drogami.
Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny
we wnętrzu twojego domu.
Synowie twoi jak sadzonki oliwki
dokoła twojego stołu.

Oto takie błogosławieństwo dla męża,
który boi się Pana.
Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu,
oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie.

(Kol 3,12-21)
Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko /przyobleczcie/ miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni! Słowo Chrystusa niech w was przebywa z /całym swym/ bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko /czyńcie/ w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi! Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.

(Kol 3,15-16)
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój, Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem.

Komentarze

komentarze 2 do wpisu “Pierwsze słowa Jezusa – te zapisane w Ewangelii (Święto świętej Rodziny)”
  1. „O Jezu, ukrywasz się w Nazarecie; tam spędzasz lata swojego dzieciństwa, młodości aż do trzydziestego roku życia. Dla nas, z miłości ku nam, prowadzisz tam życie… dla nauki naszej tam przebywasz; podczas tych trzydziestu lat nie ustajesz nas pouczać, nie słowem, lecz milczeniem i przykładem… uczysz nas przede wszystkim, że można czynić ludziom dobrze, bardzo dobrze, że można czynić dobro nieskończone, dobro boskie bez słów, bez mówienia, bez krzyku, w milczeniu, przez dobry przykład… przykład pobożności, obowiązków względem Boga spełnianych z miłością, dobroci względem ludzi, serdeczności dla otoczenia, obowiązków rodzinnych święcie spełnionych; ubóstwa, pracy, pokory, skupienia, samotności, życia ukrytego w Bogu, życia modlitwy, pokuty, w zdaniu się na Boga i zatopieniu się w Nim. Uczysz nas żyć z pracy rąk, by nie być ciężarem nikomu, a móc dawać nieco ubogim; takiemu rodzajowi życia dajesz niezrównaną piękność… piękność naśladowania Ciebie (bł. Karol de Foucauld).

  2. Zofia pisze:

    Orędzie naszej Matki powierzone nam poprzez coroczne Bożonarodzeniowe objawienie Jakovovi . Medugorje, 25 grudnia 2015

    ” Drogie dzieci, wszystkie te lata, poprzez które Bóg pozwala Mi być z wami, są znakiem niezmierzonej miłości, którą Bóg ma dla każdego z was, są one znakiem, jak bardzo Bóg was kocha. Dziatki, jakże wiele łask Najwyższy udzielił wam i jakże wiele łask pragnie On wam jeszcze udzielić. Ale, dziatki, wasze serca są zamknięte i żyją w lęku, nie pozwalając Jezusowi, aby Jego miłość i pokój pokonały wasze serca i zaczęły królować w waszym życiu. Żyć bez Boga to żyć w ciemności i nigdy nie poznać miłości Ojca i Jego opieki nad każdym z was. Dlatego, dziatki, dziś w szczególny sposób proście Jezusa, abyście od tego dnia mogli doświadczyć nowego narodzenia w Bogu, stając się światłem, które będzie promieniować z waszego wnętrza, a tak, będziecie mogli stać się świadkami Bożej obecności w świecie dla każdej osoby żyjącej ciemności. Dziatki, kocham was i codziennie przed Najwyższym wstawiam się za wami. Dziękuję, że odpowiedzieliście na Moje wezwanie”

    W te Błogosławione Dni składam Ojcu Krzysztofowi i wszystkim czytającym te słowa, życzenia pokoju i radowania się świadomością, że jesteśmy dziećmi Ojca Wszechmogącego i Wszechmocnego, który ma wszystko pod kontrolą (choćbyśmy, w tych trudnych czasach, kuszeni byli czasem, by myśleć inaczej) !