Jakość SŁUCHANIA – nie być „drogą”

23 stycznia 2024, autor: Krzysztof Osuch SJ

Bóg stwarzający nas na swój obraz i podobieństwo czyni nas glebą żyzną i otwartą na Jego Słowo. To wrogie demoniczne moce dwoją się i troją (im bliżej końca dziejów), by urodzajną glebę ludzkich dusz sprowadzić do poziomu palestyńskiej drogi z przypowieści…

Wrogie człowiekowi zamysły Złego zakładają, że ludzie mają być konsekwentnie sprowadzani z zielonych pastwisk Bożego Objawienia, a kierowani na duchową pustynię!

Przypowieść o siewcy – Wikipedia, wolna encyklopedia

Gdy zebrał się wielki tłum i z miast przychodzili do Niego, rzekł w przypowieściach:
Siewca wyszedł siać ziarno.
A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je.
Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci.
Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je.
Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny.
Przy tych słowach wołał:
Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha!
Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść. 
On rzekł: Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli.
Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże.
Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni.
Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a chwili pokusy odstępują.
To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu.
W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość (Łk 8, 4-15).

Weryfikacja jakości słuchania

Przypowieść o siewcy zaprasza nas do poważnej refleksji nad jakością słuchania słowa Bożego w ogóle, a szczególniej tego Słowa, którym jest Jezus Chrystus. Jezus wie, że wraz z Jego przyjściem rozpoczyna się nowa epoka. Miliony, a nawet miliardy ludzi odkryją w Nim swego Pana i Zbawiciela, ale zawsze będą temu towarzyszyć osobiste opory i niedowierzania, a nawet gwałtowne sprzeciwy, zarówno wsobne (ze strony „starego człowieka w nas) jak też z zewnątrz przychodzące. Przypowieść o siewcy oświetla tę sytuację w punkcie newralgicznym, a zarazem bardzo osobistym. Każe nam się zastanowić i odpowiedzieć na pytanie: jakim jestem „słuchaczem Słowa” – marnym czy znakomitym? Uważnym i „profesjonalnym” czy raczej byle jakim i „amatorskim”?

  • Jezus wyróżnił cztery rodzaje gruntu, na który może paść ziarno Jego słowa. Oczywiście chodzi o cztery kategorie słuchaczy i ich sposoby słuchania i przyjmowania słów Jezusa. Trzy pierwsze kategorie mają jeden wspólny mianownik: słuchanie słów Jezusa kończy się fiaskiem. Ziarno nie wydało plonu, gdyż bądź zostało podeptane i wydziobane, bądź uschło we wstępnej fazie rozwoju, bądź później zostało zagłuszone i też okazało się bezowocne.

Wydaje się, że z paru powodów warto zatrzymać się nieco dłużej przy pierwszej kategorii słuchaczy słowa Bożego. Ci słuchacze stwarzają najgorsze warunki dla słowa Bożego, gdyż u nich cenne ziarno pada na drogę i zostaje podeptane. Reszty „dzieła” dopełniają ptaki powietrzne, które ziarno wydziobują.

  • Być podobnym do drogi, to rzeczywiście rzecz najgorsza. „Droga” to coś, po czym się chodzi i jeździ. Na takim gruncie szlachetne ziarno nawet nie zakiełkuje, a co tu mówić o wzroście i dobrym plonie… Na pewno nikt nie chciałby być jak droga. Ale jak jest naprawdę? I czy nie bywaliśmy podobni do drogi?
  • I co ważne na teraz i na przyszłość: Czy nie wpływają na nas różne „czynniki”, które (nieraz niemal niepostrzeżenie) zamieniają nas w drogę nieprzyjazną wobec słowa Bożego i wręcz niezdolną przyjąć ziarno Jezusowej Ewangelii?

Człowiek – „słuchacz Słowa” – mocno zagrożony

Przed udzieleniem odpowiedzi na powyższe pytania, przypomnijmy sobie bardzo ważną prawdę, że każdy człowiek jest „słuchaczem Słowa”. Jest nim z definicji, czyli na mocy aktu stworzenia na Boży obraz i podobieństwo. A idąc „po kolei”, powiedzmy najpierw, że najważniejszym Słowem, wypowiedzianym (zrodzonym) przez Boga Ojca, jest Przedwieczny Syn Boży. My zaś, ludzie zostaliśmy stworzeni jako dzieci Boże (por. 1 J 3, 1), wyjątkowo powiązane i zjednoczone z Synem Bożym. Miłość Ojca rodząca przedwiecznie Syna, powołuje do istnienia także nas jako „synów w Synu” (por. Ef 1, 5). Mając swój pierwowzór w Przedwiecznym Synu Bożym i Synu Bożym Wcielonym, możemy zrozumieć siebie tylko w Nim. Należy Go zatem poznać, usłyszeć, umiłować i przylgnąć do Niego, aby wraz z Nim i w Nim wydać się w ręce Ojca.

  • Szatan, jako śmiertelny wróg ludzkiej osoby (tak mocno „osadzonej” w Przedwiecznym i Wcielonym Słowie Ojca), chce tę sytuację radykalnie zmienić. Z demoniczną nienawiścią i zaciekłością usiłuje odebrać człowiekowi wielką godność bycia właśnie słuchaczem Przedwiecznego Słowa, które dla naszego zbawienia stało się Człowiekiem.
  • Zły, szatan ma swoje demoniczne powody, żeby człowiek stał się i egzystował jak droga, na którą pada ziarno słów Słowa Przedwiecznego i zostaje podeptane, a także „wydziobane”, całkiem zabrane z serca człowieka. O tym wielkim niebezpieczeństwie mówi Jezus w swym objaśnieniu przypowieści: przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni.

– Tak, słowa Jezusa mają moc wzbudzić w nas ufną wiarę i wprowadzić nas w orbitę Życia Bożego. Ale, niestety, człowiek – wtórnie upodobniony do drogi – nie przyjmuje słowa Bożego, wręcz nie potrafi przyjąć Słowa, które ma tak wielką moc!

Kilka ważnych pytań

Choć na mocy aktu stworzenia wszyscy jesteśmy „słuchaczami Słowa”, to jednak wszystkim nam grozi „przekwalifikowanie” i upodobnienie do ubitej drogi. Możemy popaść w fatalny stan serca, który sprawia, że stajemy się nieczuli na Słowo Boga Ojca, wypowiedziane do nas w Synu Wcielonym! Niestety, każdy z nas może – mniej lub bardziej świadomie – przyzwolić na takie oddziaływania, które człowieka-”słuchacza Słowa” potrafią uniezdolnić do autentycznego słuchania Słowa Wcielonego i dania Mu odpowiedzi!

W naszych czasach całe społeczeństwa zdają się być, programowo i perfekcyjnie, zamieniane w drogę. Sprzyja temu fatalnemu procesowi laicyzowana kultura, poddana coraz bardziej agresywnej „dyktaturze relatywizmu”. Benedykt XVI często krytykuje tę dyktaturę i prosi, by ludzie nie zamykali się w samej doczesności, nastawionej jedynie na przyjemność i materialne korzyści. Prosi, by także jedni drugim nie wyświadczali niedźwiedziej przysługi.

„We współczesnej kulturze, pełnej celebrytów i naśladowania idoli ze świata sportu czy rozrywki, zbyt wiele prowadzi młodych na fałszywe drogi do szczęścia – mówił Ojciec święty w czasie wrześniowej wizyty w Wielkiej Brytanii. Zdaniem Papieża nie dadzą go ani pieniądze, ani kariera, światowy rozgłos czy związki z innymi ludźmi. Jedynie spotkanie z Bogiem i przyjaźń z Nim jest drogą, która może uszczęśliwić człowieka” (za KAI).

Uwięzieniu ludzi w jednym wymiarze samej doczesności służą media monopolizowane (przez ludzi bardzo bogatych, a zamkniętych na Boga). Wiedza socjotechniczna wykorzystywana jest do tego, by przedefiniować ludzką osobę i uczynić ją ubitą drogą, niezdolną do przyjęcia Słowa Bożego i przejęcia się Nim.

Trzeba by zapytać siebie bardzo konkretnie:

  • co w obecnej cywilizacji, zamykającej się na Boga i Chrystusowy Kościół, oddziałuje na mnie najmocniej i próbuje zrobić ze mnie drogę? Które media to czynią? Które stacje radiowe i programy telewizyjne systemowo i konsekwentnie próbują zamknąć nas w cieśninie doczesności (por. Hi 36, 16)?
  • Które środowiska, które osoby, które czasopisma a także książki, pozorujące naukowość (a w istocie pseudonaukowe) mają za cel to, żeby zamienić nas w drogę, która nie potrafi przyjąć słów Boga Wcielonego na temat niebywałej godności człowieka?

I przeciwnie: co rekultywuje glebę naszych serc? Jakie media, książki, czasopisma, środowiska, wspólnoty – uprawiają nasze serca i czynią je gotowymi słuchać Słowo Boga?

Przed najgorszym chroni rozum

Żyjemy w takich czasach, w których – zanim wyruszymy w subtelne rejony życia duchowego – winniśmy ustrzec się najgorszego i nie dać zrobić z siebie … „drogi”. Bóg stwarzający nas na swój obraz i podobieństwo czyni nas glebą żyzną i otwartą na Jego Słowo. To wrogie demoniczne moce dwoją się i troją (im bliżej końca dziejów), by urodzajną glebę ludzkich dusz sprowadzić do poziomu palestyńskiej drogi z przypowieści… Wrogie człowiekowi zamysły Złego zakładają, że ludzie mają być konsekwentnie sprowadzani z zielonych pastwisk Bożego Objawienia, a kierowani na duchową pustynię!

  • Jak się obronić i przeciwstawić lucyferycznym wpływom, zwielokrotnianym przez media?
  • – Św. Paweł doradza Efezjanom, by w konfrontacji z podstępnymi zakusami demonów przyoblekali się w pełną zbroję Bożą: Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła (Ef 6, 11).
  • Bardzo ważnym elementem tejże zbroi Bożej jest właśnie słowo Boże: Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże – wśród wszelakiej modlitwy i błagania (Ef 6, 17 n).
  • Rzeczywiście, w słowie Bożym znajdziemy wszystko, co ochroni nas przed atakami Złego, a jednocześnie da nam siłę do ewangelizacyjnej ofensywy i obrony godności ludów i narodów. Rzecz w tym, by to słowo przyjąć – w końcu – także wśród wszelakiej modlitwy i błagania.

By jednak ze słuchania słowa Bożego mogła zrodzić się w nas dialogiczna modlitwa i wielkie błagania zanoszone do Boga Ojca, to najpierw winniśmy przyłożyć do tego słowa – rozum. Tak, rozum! Ważność rozumu i rozumienia w odniesieniu do słowa Bożego akcentuje sam Jezus. W Mateuszowym (pełniejszym) objaśnieniu, co znaczy być jak droga, czytamy: Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze (Mt 13, 19).

Wyżej mówiliśmy o różnych zewnętrznych wpływach i oddziaływaniach, które by tak rzec robią z nas ubitą drogę. My różnorako możemy na te wpływy otwierać się lub zamykać; możemy współdziałać z nimi lub się im zdecydowanie przeciwstawiać. To jasne. Ale Pan Jezus uwrażliwia nas na to jeszcze,

  • żebyśmy mianowicie zechcieli używać rozumu w odniesieniu do słowa o królestwie. Skoro Jezus tak mówi, to naprawdę do Jego słów o królestwie Bożym należy przyłożyć rozum.
  • W słowie Bożym jest bowiem tyle wspaniałych „rzeczy”, które należy (warto) pojąc i objąć najpierw rozumem, a następnie sercem, czyli całym sobą.

Zachodzi tu pewna analogia ze światem materii. Nigdy nie doszlibyśmy do skonstruowania samochodów, komputerów i tylu pożytecznych urządzeń, gdyby ludzie nie przykładali rozumu do poznania i zgłębienia różnych fragmentów materialnej rzeczywistości… Podobnie jest z „narodzeniem się z Ducha”, z żywą wiarą, z religią, z intensywnym życiem duchowym. Tu też potrzebny jest rozum, który wnika w słowa Bożego Objawienia i zachwyca się Boskim Logosem, Boskim Sensem.

  • Sfera religii, wiary, pogodnego istnienia i zaangażowania w czynienie dobra (w służbę) – nie rozwinie się na zasadzie niewiadomego pochodzenia uniesień, emocji i improwizacji.
  • Nikt też nie stanie się święty i doskonały, jeśli nie „przyłoży” rozumu do Boga, Jego wielkich dzieł i Jego Objawienia w historii. Bóg mówi do nas z Miłością, ale także „z sensem”, i chce być rozumiany oraz kochany.
  • Oczywiście, rozum winien z wielkim respektem zatrzymać się na progu wielkiej Tajemnicy Boga, ale ma wpierw do wykonania wielką pracę – właśnie rozumienia tego, co słyszą uszy, co widzą oczy, czego dotykają ręce i co wypełnia wyobraźnię oraz pamięć, gdy naprzeciwko nas staje Wcielony Boży Syn (por. 1 J 1, 1).

Wszystkie ludzkie działania – rozumu i inne – są oczywiście poprzedzone łaską. Nawet one same są łaską, darem Boga. Ale i od nas zależy, na ile użyjemy rozumu, by słowa o królestwie Bożym zostały przez nas zrozumiane i w ten sposób zakorzeniły się w nas, wiążąc nas z Bogiem w trwałym Przymierzu ufnej wiary i miłości.

Absolutna niezbędność Słowa Bożego – nie być amatorem

W Jezusowej przypowieści o siewcy byłoby jeszcze tyle do zrozumienia i powiedzenia. Ale nie wszystko da się i należy wypowiadać…

Cenną pomocą w dalszym osobistym zgłębianiu Jezusowej przypowieści może się okazać poniższy cytat z Madeleine Delbrêl, prowokującej do myślenia:

„Nie możemy być czcicielami Boga w duchu i prawdzie, nie słysząc i nie ucząc się tego, co mówi nam On od siebie i o sobie przez swojego Syna. Słuchanie Chrystusa Pana naprawdę i na dobre jest dla nas kwestią życia i śmierci. Ale największym dla nas niebezpieczeństwem jest nie tyle niesłuchanie Chrystusa, ile słuchanie go po amatorsku.

Amatorstwo w stosunku do Słowa Bożego jest dlatego naszym największym niebezpieczeństwem, że zachowując z Nim pewien kontakt, mamy „czyste sumienie”. W życiu, które powinno wciąż rodzić się i odradzać z tego Słowa, znajdować w Nim stałość i siłę, otrzymywać od Niego codziennie nie tylko przykłady, ale aktualny plan drogi, przypowieść o siewcy powinna być ustawicznym ostrzeżeniem.

Być amatorem w stosunku do Słowa Bożego to najpierw brać je i porzucać, zostawiać je poza naszym umysłem, „na drodze”, dostatecznie daleko, aby zaledwie dojrzane światło nie wpłynęło na nasze życie, postawy, czyny. Pluszczemy się chwilkę w Ewangelii, a potem pozwalamy jej żywej wodzie wyparować lub osuszamy ją ręcznikiem. Być „amatorem” w stosunku do Słowa Boga to także coś z Niego wziąć i coś zostawić, poniechać.

Nie należy mylić wewnętrznego natchnienia, upodobania, które daje Duch Święty, gdy „tropimy” myśli, uczucia, wolę Chrystusa – z pewnymi „ciągotami”, jakie budzi w nas intelektualne badanie studiowanych tekstów, ani z chęcią usprawiedliwienia – przy pomocy przypadkowo wyłowionych ustępów – jakiejś doraźnej tendencji, albo jeszcze ze zwykłym lenistwem: czyta się to, co jest pod ręką, przed oczami, „na chybcika” i zamyka się Biblię czy Ewangelię z poczuciem spełnionego obowiązku.

Być amatorem to także wierzyć „przez pewien czas”. Rzucamy się na jakiś przykład, jakieś wezwanie Chrystusa, a potem pozwalamy sobie zapomnieć, jak gdyby to, czego wymaga się od nas zawsze, było tylko jednorazowym zaproszeniem.

„Amatorstwo” to wreszcie i może przede wszystkim uprawianie w stosunku do Słowa Bożego „konwersacji” o Nim, nawet z Nim, a nie dokonywanie „konwersji”, nawrócenia, dla którego zostało powiedziane wszystko, co mówi Chrystus Pan” 1.

—————–

Podobne opisy:

Mateusz 13,1-23:

Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha! Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich? On im odpowiedział: Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił. Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli. Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.

Słowa Ewangelii według świętego Marka

Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora. Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce:
«Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo gleba nie była głęboka. Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny». I dodał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha».
A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli, razem z Dwunastoma, o przypowieści. On im odrzekł: «Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana tajemnica».
I mówił im: «Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści?
Siewca sieje słowo. A oto są ci posiani na drodze: u nich sieje się słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy, gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością; lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny».

o. Krzysztof Osuch SJ

Częstochowa, 17 września 2010 AMDG et BVMH

1 Madeleine Delbrêl, za ks. Jerzy Grześkowiak, Do końca ich umiłował, Katowice 1987, s. 68 n.

Komentarze

komentarzy 9 do wpisu “Jakość SŁUCHANIA – nie być „drogą””
  1. efer pisze:

    Weryfikacja jakości słuchania, – osobista , – warto się nad tym zastanowić , żeby nie być
    podeptaną drogą, co nie daj Boże !

    14 stycznia 2022 r.
    Dziś rano obudziłam się ze słowami : ” Ufaj Mi ” !
    – Słowa te były powtarzane wielokrotnie , – ” Ufaj Mi ! ” – ” Ufaj Mojej Miłości ! ”
    To było jak mantra, we wnętrzu serca mojego, słysząc je bardzo często powtarzane w ciągu dnia .
    – ” Twoja miłość niech będzie twoją ufnością, miłości Mojej i twoją miłością do Mnie .”
    – ” To twoja miłość, – niech będzie twoją unością do Mnie ! ”
    Zrozumiałam, że moja miłość = ufność ! – A Jego Miłość = Obecność !
    Zgodnie z myślą, która się pojawila , powiedziałam : – że będę starała się zamienić
    miłość moją w ufność . Przychodzą słowa mocno zakcentowane we mie ! :
    ” Nie ! ….. – To jest jedno !!! ”

    Nastepnego dnia, na modlitwie, notuję słowa : – ” Twoja miołość to siła ufności twojej ! ”
    – Słowa te wyszły z głębi serca mojego i poruszyły mnie do łez …..!
    To byl, ON / Jezus ! ……. we mnie.
    Było to potwierdzenie i tłumaczenie, znaczenia słów : ” Ufaj Mi ” !
    Proszę na modlitwie : Panie Jezu Chryste, zabierz ode mnie moje słabości, tą niewolę złego !
    – Ja tego nie chcę ! …. – AMEN !
    Przychodzą słowa :
    – „Jestem twoim Panem, wolności twojej we Mnie. Bądź sobą w relacji do Mnie .”
    ” Ufaj Mi, nie zrażaj się tą manipulacją zlego.! … Ufaj Mi ! ”
    Światło : – W Bogu jedynie, naprawdę jesteśmy wolni i możemy być sobą !

    15 stycznia 2022 r. Tego dnia zanotowałam słowa :
    ” Jesteś wolna od wszystkich nie Bożych powiązań w duchu Moim . Żyjąc duchem Moim jesteś
    wolna od niewoli słabości ducha złego. Mój duch Miłości czyni cię wolną i możesz być sobą .”
    Co to znaczy Panie ?
    ” Miłośc Moja prowadzi cię do zwycięstwa dobra w tobie nad złem .” – Jezus

    17 stycznia 2022r. – rano po przebudzeniu :
    ” Nie lękaj się ! Ja daję życie i Ja zachowuję !” -J ezus
    Msza św. z Jasnej Góry : słowa kapłana : Modlitwą, pkutą i postem pokonywać zakusy złego !

    23 stycznia 2022r. – na rannej modlitwie notuję słowa :
    ” Córko, niech twoje serce nie odrzuca rozeznawanie !… – Wsłuchuj się w głos i przyjmuj światło,
    które ci pomaga i daje rozeznanie. Myśl, kto ci podpowiada i prowadzi … ! – Manipulacja złego
    prowadzi do słabości i zniewolenia / Złego . Zostajesz z niczym, zdezoriętowana i żadne dobro
    nie zaistniało. Pułapką złego jest gasić światlo i Słowo Boże okrwać ciemnością , zostaje pustka
    niespełnionego dobra. Ojciec i Ja jesteśmy z tobą / w twym sercu ! ”
    – Boze , nie pozwól, abym nie odrzucała Ciebie ! ….
    ” Nie będziesz ! – Ucz się rozeznawania dobra, po tym Nas rozpoznasz . Wiesz, że żadne dobro
    nie pochodzi od złego jest ojcem kłamstwa i chaosu ! – Popatrz za okno, czym żyje dziś świat .
    Wszędzie jest tyle złego. – Myśl, rozeznawaj dobro od zla. ……….
    Niech Moje światlo płonie w twym sercu ! …. – Ufaj Mi ! ” – Jezus

    28 stycznia 2022 r. – wczesnym rankiem notuje !
    ” Nie oddawaj walkowerem. Trwaj na posterunku . – Ufaj Mi ! Zachowaj ducha Mojego” .
    Panie, chcę życ duchem Twoim i w obecności Twojej .
    ” Więc !? ……. – Adoruj Mnie. – Jesteśmy jedno. ”
    Czy to możliwe ….Panie ? – ” Tak, jestem z tobą .”

    Tego dnia w południe , modlitwa Różańcowa : Nawiedzenie św. Elżbiety . Przychodzą słowa :
    ” Przychodzę ci pomóc, żyj obecnością Syna / Jezusa. Adoruj Go, – w duchu Jezusa. ” – Maryja
    – Równocześnie doswiadczyłam duchowej więzi rodziny Bożej, przez duchowe Macierzyństwo
    Maryi. …. i jej obecność przez pozostałe dzieśiątki tajemnic Radosnych .

  2. efer pisze:

    W powyższym wpisie zwróciły osobiście moją uwage trzy momenty co do tresci :
    1) Kilka ważnych pytań
    – Choć na mocy aktu stworzenia wszyscy jestesmy słuchaczami Słowa, to jednak wszystkim nam
    grozi ………… upodobnienie do ubitej drogi.
    2) Przed najgorszym chroni nas rozum
    – Wszystkie ludzkie działania – rozumu i inne – są poprzedzone łaską. Nawet one same są łaską,
    darem Boga. Ale i od nas zależy, na ile użyjemy rozumu , by słowa o królestwie Bożym zostały
    przez nas zrozumiane i w ten sposób zakorzniły się w nas, wiążąc nas z Bogiem w trwałym
    Przymierzu ufnej wiary i miłości .
    3) Absolutna niezbędność Słowa Bożego – nie być amatorem
    – Nie możemy być czcicielami Boga w duchu i w prawdzie, nie słysząc i nie ucząc się tego,
    co mówi nam On od siebie i o sobie przez swojego Syna.
    Ale najwiekszym dla nas niebezpieczeństwem jest nie tyle nie słuchanie Chrystusa, ile
    słuchanie go po amatorsku .

    7 styczen 2022 r. zapisałam słowa : ” Słowo Moje jest w tobie, nie zaniedbuj tego ! ” – Jezus
    – Moje zaniedbania tak wiele ich jest !… Proszę, przyjdź Duchu Święty , ze światlem woli Bożej
    zajęć dnia codziennego !
    ” Proś Mnie o to, a duch Mój będzie cię prowadził tą drogą . Relacja ze Mną , to droga woli Bożej.
    Pragnę cię prowadzić tą drogą relacji ze Mną . Słowo Moje jest życiem twoim, życia ludzkiego,
    światłem na tej drodze dla czlowieka woli Bożej. Jest Moją obecnością w życiu twoim.
    Pamiętaj ! – Bóg to uniżenie. – Bóg to prawda miłości Bożej do człowieka,
    to jedność duszy z Bogiem ! ”
    ” Pamiętaj : milczenie, skupienie i bliskość – to kontemplacja obecności Mojej w tobie.
    Porządek życia ludzkiego. Nie zaniedbuj tego ” ! – Jezus

    8 stycze 2022r. dziś zanotowalam :
    ” Wsłuchuj się w Mój szept słowa Mojego i idź tą drogą, którą cię prowadzę. Zapisuj na bierząco
    w zeszycie, a uporządkujesz tylko wcześniejsze. Niech ten Nowy Rok zapoczątkuje
    porządek Boży, Słowa Mojego i wiary we Mnie .” – Jezus
    Panie, …. Ty tego nie będziesz czynił za mnie …..
    ” Ale w tobie ” ! ……… – Dziękuję Ci Jezu !

    11 styczń 2022r.
    ” Przyjmij moją pomoc Matki, aby Jezus narodzony w tegorocznych świętach,
    mógł wzrastać w tobie „. – Maryja
    Przyjmuję Matko !
    Msza św. z Jasnej Góry , – Ewangelia Mk.1, 21- 28 – Uzdrowienie opętanego .
    Notuję słowa Jezusa usłyszane w mym sercu : ” Pamiętaj , rozkazuję duchom nieczystym
    i Mnie słuchają.” …
    Słowa kapłana do Ewangelii : – Opętanie to słabość czlowieka. Duch nieczysty zniewala .
    – Jezus uwalnia słowem !

    12 styczeń 2022 r. modlitwa poranna :
    Panie, czy słabość przychodzi z wiekiem … ? ….. / myślałam o sobie .

    ” Nie !… – Słabość jest wyborem niewoli złego ” ! – Jezus / zdziwily mnie te sowa ? !

  3. W trakcie poszukiwania w internecie potrzebnych informacji trafiłam na ten artykuł. Byłem zachwycony że znalazłem to miejsce w sieci. Wielu pisarzom wydaje się, że mają rzetelną wiedzę na opisywany temat, ale z przykrością stwierdzam, że tak nie jest. Stąd też moje wielkie pozytywne zaskoczenie. Nie dość, że sposób wyrażania informacji jest efektywny, to do tego znalazłam wiadomości, których tak bardzo potrzebowałam. Muszę co najmniej dać lajka za twoją pracę . Wielkie gratulacje! Ja niewątpliwie będę polecał to miejsce i regularnie wpadał aby przejrzeć nowe posty Forum Woda Mineralna

  4. s.Katarzyna pisze:

    Dzisiejsze Słowo i ta medytacja zadziwiły mnie, że Jezus jest hojnym i rozrzutnym siewcą!! .Nie zraża się, że ziarno Słowa Bożego jest różnie przez nas przyjmowane..
    .”.SłOWO , KTÓRE WYCHODZI Z UST MOICH NIE WRACA DO MNIE BEZOWOCNE ZANIM WPIERW NIE DOKONA TEGO CO CHCIAŁEM I NIE SPEŁNI POMYŚLNIE SWEGO POSŁANNICTWA” (Jz)
    Jako kochający Ojciec bardzo pragnie ,abyśmy nie byli „drogą” (tą z małej litery) ,ale aby ona każdego dnia stawała się coraz krótsza do Jego Syn, bo ON JEST DROGĄ, PRAWDĄ i ŻYCIEM!

  5. Zofia pisze:

    Bardzo dziękuję Ojcu za ten wpis, gdyż wobec trudnych okoliczności ostatnich dni, bardzo skutecznie dopomógł mi nie poddać się stawaniu „drogą”. Trudne emocje zaczęły blokować myślenie i mobilizację do modlitwy, a zwłaszcza modlitwy Słowem Bożym. Przez wiele godzin byłam jak bezsilna, zadeptywana „droga”, po której każdy nieuprawniony deptał. „Coś” wreszcie pokierowało mnie do przeczytania tego (zaległego..) tekstu, i nagle przyszło światło i konkretne Słowa, które mogłam przyjąć i przemodlić. Wróciły mi siły, życie.. Słowa Boże niewątpliwie mają moc sprawczą i trzeba po Nie sięgać wiernie i regularnie, a jak znowu zbraknie mi sił, to będę „na siłę” używać rozumu, żeby się Nimi karmić – na przekór wszystkim przeciwnościom ! Prawdziwie „Pan moją mocą i zbawieniem moim, kogóż miałabym się lękać..” Może to świadectwo brzmi patetycznie, ale jest autentyczne! Pozdrawiam wszystkich czytających!

  6. Zachęcam do WSPARCIA:
    Popieram wezwanie św. Jana Pawła II o prawo do wolności sumienia dla każdego.
    jp2
    człowiek sumienia


    Polska woła dzisiaj nade wszystko o ludzi sumienia!
    LINK: http://www.czlowieksumienia.pl/index.php
    Bracia i Siostry!
    Czas próby polskich sumień trwa!
    Musicie być mocni w wierze!

    Dzisiaj, kiedy zmagacie się o przyszły kształt życia społecznego i państwowego, pamiętajcie, iż zależy on przede wszystkim od tego, jaki będzie człowiek – jakie będzie jego sumienie!

    Wbrew pozorom, praw sumienia trzeba bronić także dzisiaj. Pod hasłami tolerancji, w życiu publicznym i w środkach masowego przekazu szerzy się nieraz wielka, może coraz większa nietolerancja. Odczuwają to boleśnie ludzie wierzący. Zauważa się tendencje do spychania ich na margines życia społecznego, ośmiesza się i wyszydza to, co dla nich stanowi nieraz największą świętość. Te formy powracającej dyskryminacji budzą niepokój i muszą dawać wiele do myślenia.

    Nasza Ojczyzna stoi dzisiaj przed wieloma trudnymi problemami społecznymi, gospodarczymi, także politycznymi. Trzeba je rozwiązywać mądrze i wytrwale. Jednak najbardziej podstawowym problemem pozostaje sprawa ładu moralnego. Ten ład jest fundamentem życia każdego człowieka i każdego społeczeństwa. Dlatego Polska woła dzisiaj nade wszystko o ludzi sumienia! Być człowiekiem sumienia, to znaczy przede wszystkim w każdej sytuacji swojego sumienia słuchać i jego głosu w sobie nie zagłuszać, choć jest on nieraz trudny i wymagający; to znaczy angażować się w dobro i pomnażać je w sobie i wokół siebie, a także nie godzić się nigdy na zło, w myśl słów św. Pawła: „Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj!” (Rz 12, 21). […]

    Św. Jan Paweł II, fragmenty przemówienia w Skoczowie 22 maja 1995 r.

    w odpowiedzi na wezwanie św. Jana Pawła II
    stwierdzamy:

    • Każdy ma prawo do działania zgodnego ze swoim prawidłowo ukształtowanym sumieniem, niezależnie od wykonywanego zawodu i pozycji społecznej.
    • Życie każdego człowieka powinno być chronione zawsze, tj. od poczęcia do naturalnej śmierci.
    • Szacunek, zachowanie godności i integralności są należne każdemu niezależnie od stanu zdrowia, wieku, umiejętności czy pozycji społecznej.
    • Każdy ma prawo do wyznawania swojej wiary i ochrony swoich wartości religijnych.
    • Rodzina, oparta na małżeństwie jednego mężczyzny i jednej kobiety, jest podstawową komórką społeczną i ma prawo do szczególnej ochrony.
    • Rodzice mają prawo do wychowywania swoich dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami.

    Zasady te powinny być zawsze przestrzegane w demokratycznym państwie prawa. Art. 53 Konstytucji RP mówi: 1. Każdemu zapewnia się wolność sumienia i religii. Niestety ostatnio coraz częściej są naruszane lub atakowane i trzeba się o nie głośno upomnieć.

    Popieram wezwanie św. Jana Pawła II o prawo do wolności sumienia dla każdego.[…]

    LINK: http://www.czlowieksumienia.pl/index.php

    Przyjęto, dziękujemy za poparcie!
    Zebraliśmy już
    771 podpisów!
    Deklaracje „Człowiek sumienia” prowadzi Klub Przyjaciół Ludzkiego Życia – Human Life International – Polska.
    Zobowiązujemy się nikomu Waszych adresów e-mailowych nie udostępniać.
    Deklaracja ta zostanie przekazana władzom oraz upowszechniona w mediach.