Krzysztof OSUCH, SJ – Szukać i znajdować Boga we wszystkim

Modlitwa prośby jest w naszym życiu bardzo ważna. Wiedzą o tym święci i ludzie żywej wiary. Zna ten rodzaj modlitwy także św. Paweł. Między innymi w Liście do Kolosan widać, z jaką konsekwencją ją praktykuje:

„Od dnia, w którym usłyszeliśmy o was, nie przestajemy za was się modlić i prosić Boga, abyście doszli do pełnego poznania Jego woli” (Kol 1,9).

Apostoł prosi Boga o wielki dar dla Kolosan, a czyni to niezwykle wytrwale.

• Święty Paweł dobrze wie, że do rozkwitu przyjaźni z Bogiem – oprócz dobrego poznania, co On o Sobie objawia w Jezusie Chrystusie – potrzeba także wiernie praktykować modlitwę prośby. Rozstrzygające w tym względzie jest nauczanie i zachęty Pana Jezusa.
• Mistrz poucza, że wołanie o pomoc do Boga Ojca i ufne proszenie Go o różne dary jest konieczne.
• Nie doceniać modlitwy prośby i nie praktykować jej, to stracić wiele łask, które są do niej przywiązane.

Biedni i wzięci w obronę

Całe rozważanie TUTAJ

• O ogromnym znaczeniu modlitwy prośby winniśmy pamiętać szczególniej wtedy, gdy zdumiewa nas i przytłacza gorzka prawda o wielkiej naszej biedzie i bezradności w zaradzaniu jej; w bronieniu się przed wielorakimi zagrożeniami. Głębsze poznanie swej bytowej sytuacji wywołuje w nas trwogę i poczucie zagubienia. Szukając pomocy, natrafiamy na różne środki zaradcze. Niektóre z nich pomagają tylko do pewnego stopnia, inne są złudne i szkodliwe. Ważne jest, byśmy nie pominęli rady Jezusa – naszego Zbawiciela.

 Jezus radzi nam, żebyśmy w trudnych sytuacjach właśnie wołali ufnie do Boga Ojca i prosili Go o pomoc. Odpowiedź wszechmocnego i dobrego Boga Ojca może być jedynie pozytywna, choć niekoniecznie zgodna z naszymi oczekiwaniami i wyobrażeniami. Pięknie mówi o tym Jezus w przypowieści o ubogiej wdowie i niesprawiedliwym sędzim, który udziela jej pomocy. Jezus przekonuje uczniów, że i oni tym bardziej „powinni modlić się i nie ustawać” oraz liczyć na to, że Bóg na pewno weźmie ich w obronę, skoro wołają do Niego dniem i nocą.

W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem. Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie. I Pan dodał: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę (Łk 18, 1-8).

• Biedna wdowa, mocno zagrożona przez jakiegoś przeciwnika, znalazła pomoc u „niesprawiedliwego sędziego”.
• My – wołając do Boga w sytuacji różnych zagrożeń – znajdziemy ją tym pewniej u Boga Ojca, który jest Sprawiedliwy, Wszechmocny i Miłosierny.

Radykalnie zagrożeni

 Wszyscy (wcześniej czy później) zdajemy sobie sprawę, że bytowanie na Ziemi wiąże się z wieloma zagrożeniami i niebezpieczeństwami. Oprócz mniejszych i większych zagrożeń – musimy liczyć się z tym jednym radykalnym. Autorem tego zagrożenia jest przeciwnik Boga i człowieka – Szatan i liczne złe duchy. Gdyby nie potężne i łaskawe działanie Boga Zbawiciela, który bierze nas ludzi w obronę (także i wtedy, gdy Go o to nie prosimy), to wszyscy zostalibyśmy zniszczeni. Więcej (i gorzej), ludzka historia „nie dotrwałaby” do naszego pokolenia. Już dawno pochłonęłyby ludzi żywioły nienawiści, niepohamowanej zaborczości, a także strachu, beznadziejności i rozpaczy.

• Ogrom zła i zagrożeń, które spadają na ludzką rodzinę, jest czymś, niestety, nazbyt realnie doświadczanym.
• Każdy człowiek, czy chce czy nie chce, staje wobec radykalnego zagrożenia skutkami własnych grzechów i cudzych, a także poczuciem bezsensu, cierpieniem (nieraz o ogromnym natężeniu) i śmiercią.
• Św. Paweł nie ma wątpliwości, że uderzają w człowieka potężne i złe „moce na wysokościach”. To przez ich zawiść weszła śmierć i wszelkie cierpienie w nasz świat (por. Mdr 2, 24).
• Nie powinniśmy mieć co do tego złudzeń, że demoniczne moce nieustannie dążą do tego, by nas ludzi przede wszystkim skłócić z naszym Stwórcą i odwieść od Niego na zawsze.
• A po zniszczeniu ufnej więzi z Bogiem już łatwo i niejako samoczynnie dokona się fatalna destrukcja pozostałych ważnych relacji: z sobą samym, z naszymi bliźnimi i światem przyrody.

Prosić, prosić

 Św. Ignacy Loyola, autor wielkiej medytacji o Dwóch sztandarach i niezwykle trafnych Reguł o rozeznawaniu duchów (Ćwiczenia duchowne, numery 136-147, 313-336), ma wielką jasność co do duchowej sytuacji człowieka. Nie żywi złudzeń. Wie doskonale, że Prawdziwemu Życiu, które daje Bóg, Lucyfer przeciwstawia kuszące namiastki, których kresem jest rozpacz i śmierć. Jego wroga taktyka wymierzona w nas jest przy tym podstępna i wyrafinowana. […]

Już to czynimy

 Żarliwe prośby zapewne już niejeden raz wypowiadaliśmy z głębi naszej biedy i pośrodku przeciwności i zagrożeń. Kto nie modlił się żarliwie na różańcu, prosząc o wstawiennictwo Matkę Jezusa i naszą? Wszystkie koronki do Bożego Miłosierdzia pewno często wypowiadaliśmy jako pełne ufnej wiary wołanie o Boże Miłosierdzie dla nas, dla naszych bliskich i dla całego świata.

• Doradzałbym, aby poznać także ducha i metodę modlitwy tzw. antyretycznej ².
• W podobnym duchu można się modlić metodą modlitwy, nazwanej SŁOWO Boże w strumieniu oddechu, a opartej na dwóch prostych sposobach modlitwy, zaproponowanych przez św. Ignacego Loyolę ³. Pomocne myśli i rady można znaleźć także w artykule Przestrzeń dla modlitwy ⁴.

o. Krzysztof Osuch SJ

Całe rozważanie TUTAJ