Krzysztof OSUCH, SJ – Szukać i znajdować Boga we wszystkim

„Dopiero kiedy miłość umiera, odkrywamy, że te wszystkie sprawy, które ją niszczyły, były bez porównania mniej ważne, niż ona sama. Że nie ma takiej różnicy charakteru, poglądów, zachowań, która usprawiedliwiałaby wystawienie miłości na niebezpieczeństwo. Niewiele jest rzeczy tak ważnych, a zarazem tak kruchych, jak ludzka miłość. Tylko naiwni mogą sądzić, że miłość jest z cementu i wystarczy raz ją zdobyć, a będzie trwała wiecznie. Wprost przeciwnie: miłość jest tak delikatna jak chińska porcelana. Potrzebuje, żeby ją pielęgnować i rozpieszczać […]”.

Przyszedłem rzucić ogień na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadam wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej (Łk 12,49-53).

Jezus powiedział do swoich apostołów: Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka, jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego, jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody. Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić [Ewangelię] w ich miastach (Mt 10,34-11,1).

Przyznajmy, że szokująco brzmią w ustach Jezusa te słowa: przyszedłem dać ziemi nie pokój, lecz rozłam. Jedno jest pewne, że Jezus nie uprawia słownej gry. To, o czym mówi, jest na pewno prawdziwe. Naszym zadaniem jest dotrzeć do sensu zdań, które mówią i o jedności, i o rozłamie. Pewne jest i to, że gdy naprawdę słuchamy Jezusa, to On co rusz zbija nas z tropu. „Co zdanie” okazuje się, że naprawdę myśli Boga nie są naszymi myślami (por. Iz 55, 8-9).

Całe rozważanie tutaj

Jak to jest, że Bóg wchodzący poprzez Wcielenie w nasz świat wydaje nam nieustanną wojnę

Błażej Pascal powie, że bylibyśmy bardzo biedni, gdyby Bóg nie wydał nam tej wojny. Jest to miłosna wojna. Bóg przychodzi w Jezusie i mówi nam, że On – Trójjedyny – jest Miłością i że nie ma w Nim żadnej niechęci, nienawiści czy jakiejkolwiek złości. On uświadamia nam też, że nasza człowiecza natura jest cała utkana z miłości Stwórcy i jest powołana do miłowania; jedynie do miłowania!

• Stwórca nie godzi się na to, żeby w Jego umiłowanym stworzeniu  panowały zaborcze żądze i jakakolwiek złość! Bóg ubolewa, że wdarły się w nasze serca demoniczne żywioły.
• W imię swej wspaniałej odwiecznej Miłości Bóg wydaje swoistą wojnę demonom i temu, co jest w nas demoniczne (dzielące, wzajemnie przeciwstawiające)! Bóg wchodzi z nami w spór. Cierpliwie nam tłumaczy, że nigdy i pod jakimkolwiek pozorem nie wolno nam przystać na to, co nie jest Miłością!
• Nic bowiem, co nie jest z Miłości, nie może wejść do Nieba i w zjednoczenie z Bogiem. Wiemy o tym wszystkim od  Jezusa – Syna Bożego. On stopniowo zmienia naszą mentalność.
• On oświeca nas i uświadamia nam, że całe nasze życie winno być nieustanną walką duchową, bowiem bojowaniem jest żywot człowieka. Dojrzały chrześcijan wie, że nie zazna spokoju, dopóki w nim samym i wokół niego nie zapanuje Boskie Prawo Miłowania!

Dojrzały chrześcijanin godzi się najpierw na całożyciową wojnę w sobie samym.

Taka zachodzi konieczność, ponieważ jesteśmy w sobie podzieleni: z naszego serca wychodzi nie tylko dobroć i życzliwość, ale także więcej niż cała gama złych sił. Św. Marek w 7 rozdziale Ewangelii wymienia za Jezusem ok. 13 takich destrukcyjnych dążeń. […]

Całe rozważanie tutaj