Krzysztof OSUCH, SJ – Szukać i znajdować Boga we wszystkim

Poniżej fragment rozważania / Całe TUTAJ

Zaszokowani faryzeusze

Postawą Jezusa wobec źle się mających najbardziej zaszokowani byli „porządni” faryzeusze. Sposób obchodzenia się Jezusa z grzesznikami, także publicznymi, nie mieścił się im w głowie. Gorszyli się, że ktoś taki jak Jezus może ucztować z celnikami i grzesznikami. Zaczęli zatem przepytywać w tej sprawie najpierw uczniów Jezusa: Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami? Być może Jezus spostrzegł, że uczniowie nie bardzo potrafią – nie wiedzą, co odpowiedzieć. Bo i oni sami nie od razu pojęli, co właściwie znaczy takie zachowanie Jezusa… Zatem Jezus włączył się w rozmowę i sam udzielił odpowiedzi. A jest ona dziecięco prosta i zarazem bosko wspaniała. Dziecięco proste, i też po ludzku zrozumiałe, jest to stwierdzenie: Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Chciałoby się dopowiedzieć: Czyż nie tak? Przecież zdrowi nie myślą o lekarzach, szpitalach i lekarstwach. Chorzy tak.Ale dalej mówił Jezus o rzeczy dużo trudniejszej do pojęcia, a zarazem nieskończenie wspaniałej. Poleca faryzeuszom (i uczniom, i nam także): Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników.Widać zatem, że zaintrygowani i zbici z pantałyku faryzeusze otrzymali od Jezusa zadanie domowe (na wiele dni, a może nawet resztę życia): mają się zabrać za porządne studium tego, co Bóg mówił dotąd przez proroków. Jezus radzi im, by z wielości słów Starego Testamentu wydobyli to, co najważniejsze; co jest perłą i skarbem ukrytym w roli Pism starotestamentalnych.Są to choćby słowa, zapisane u proroka Ezechiela: Ty, o synu człowieczy, mów do domu Izraela: Powiada­cie tak: «Zaprawdę nasze przestępstwa i grzechy nasze ciążą na nas, my wskutek nich marniejemy. Jak możemy się ocalić?» (Ez 33, 10). Słowa te wyrażają bolesną prawdę o człowieku-grzeszniku; mówią o tym, że przestępstwa i grzechy bardzo przygniatają i powodują zmarnienie zarówno pojedynczego człowieka, jak i całego narodu. – Pada zatem dramatyczne pytanie: Jak możemy się ocalić? – Odpowiedź Boga jest zwięzła i tchnie nadzieją na ocalenie: Powiedz im: Na moje życie! – wyrocznia Pana Boga. Ja nie pragnę śmierci występnego, ale jedynie tego, aby wy­stępny zawrócił ze swej drogi i żył (Ez 33, 11). Tak. Nikt nie chce marnieć. Wszyscy kochamy istnienie, życie. Zniechęca nas i boli jedynie to, gdy ono marnieje, gdy popadamy w stan wegetacji…Bóg, wspaniały Dawca życia i „Miłośnik życia”, widząc nas takich udręczonych – niejako zaklina się na swoje Boskie i Nieskończone Życie i każe Prorokowi wołać (głosić Dobrą Nowinę): Powiedz im: Na moje życie! – wyrocznia Pana Boga. Ja nie pragnę śmierci występnego, ale jedynie tego, aby wy­stępny zawrócił ze swej drogi i żył. Jakże drogocenne jest to Słowo Pana. Trzeba się w nie wsłuchać. Trzeba usłyszeć je w całej głębi. A to, co „rozbrzmiewa” na głębi, nosi imię Miłosierdzie. Boże Miłosierdzie. A także to Miłosierdzie, które my – doświadczywszy go od Boga Ojca – okazujemy naszym bliźnim. Jezus całym Sobą – całą Ewangelią i całą Biblią – to właśnie nam komunikuje. Objawia nam miłosierną Miłość Boskich Osób. Wyjątkowe Miłosierdzie Boże Mateusz celnik doświadczył Bożego Miłosierdzia w sposób wyjątkowy – i rzec można – spektakularny, intrygujący. Ale przecież my wszyscy tego Miłosierdzia bardzo potrzebujemy. Cały świat bardzo potrzebuje Bożego Miłosierdzia. Rzeczywiście, w całym świecie narasta „głód słowa”, które wyraźnie i głośno powie o miłosiernej Miłości Boga Ojca.Niech ten głód trawi nas coraz bardziej. I oby Jezus zaspokoił w nas ten głód słowa o Miłosierdziu Ojca! … Bo – uwaga! – może być i tak:

Całe rozważanie / Źródło: Tylu chorych Go potrzebuje ! « Krzysztof OSUCH, SJ – Szukać i znajdować Boga we wszystkim