Krzysztof OSUCH, SJ – Szukać i znajdować Boga we wszystkim

„Autor tej siedemnastowiecznej pieśni jest nieznany z imienia i nazwiska. Możemy jednak powiedzieć, że zawarł w tekście głęboką biblijną teologię. Bóg przychodzi pod postacią czegoś  tak zwykłego jak pokarm i napój. Dlatego tak trudno czasami dostrzec obecność Boga. Bo podczas, gdy spodziewamy się spektakularnych przejawów Jego mocy, On przychodzi cichy i ukryty, ale z wielką mocą w Postaciach Eucharystycznych, w Chlebie i Winie. Jednak tym dobrze znanym rzeczom nadaje inne, głębsze znaczenie.

Witaj Pokarmie.wmv – YouTube.

Witaj Pokarmie, w którym niezmierzony
Nieba i ziemi Twórca jest zamkniony,
Witaj napoju zupełnie gaszący
Umysł pragnący

Witaj krynico wszystkiego dobrego
Gdy bowiem w sobie masz Boga samego
Znasz ludziom wszystkie jego wszechmocności
Niesiesz godności.

Witaj z niebiosów manno padająca
Rozkoszny w sercu naszym smak czyniąca:
Wszystko na świecie co jedno smakuje
W tym się najduje.

Witaj rozkoszne z ogrodu rajskiego
Drzewo owocu pełne żywiącego:
Kto cię skosztuje śmierci się nie boi
Choć nad nim stoi.

Witaj Jedyna serc ludzkich radości
Witaj strapionych wszelka łaskawości
Ciebie dziś moje łzy słodkie szukają
K’Tobie wołają.

Autor tej siedemnastowiecznej pieśni jest nieznany z imienia i nazwiska. Możemy jednak powiedzieć, że zawarł w tekście głęboką biblijna teologię.

Bóg przychodzi pod postacią czegoś  tak zwykłego jak pokarm i napój. Dlatego tak trudno czasami dostrzec obecność Boga. Bo podczas, gdy spodziewamy się spektakularnych przejawów Jego mocy, On przychodzi cichy i ukryty, ale z wielką mocą w Postaciach Eucharystycznych, w Chlebie i Winie. Jednak tym dobrze znanym rzeczom nadaje inne, głębsze znaczenie.

Nawiązując zapewne do Księgi Mądrości: Twój dar dawał poznać Twą dobroć dla dzieci, a powolny pragnieniom jedzącego, zamieniał się w to, czego kto zapragnął (Mdr 16,21) autor uwielbia Boga, który wychodzi naprzeciw ludzkim tęsknotom. Staje się Pokarmem i Napojem zaspokajającym wszelkie pragnienia. I dalej czytamy w Piśmie Świętym: Lud zaś swój żywiłeś pokarmem anielskim i dałeś im bez ich wysiłków gotowy chleb z nieba, zdolny dać wszelką rozkosz i wszelki smak zaspokoić (Mdr 16, 20). Także w pieśni odnajdujemy Boga, który dając mannę, nazywaną także pokarmem anielskim, daje wszelką rozkosz i zaspokaja każdy smak. Jest go pod dostatkiem każdego dnia.

Eucharystia pozwala nam skosztować radości, miłości i pokoju serca, który był doświadczeniem pierwszych rodziców. To wszystko zawarł dla nas Bóg w owocach Eucharystii. Można się pokusić także o analogię do drzewa krzyża. Krzyż, a dokładniej owoce Męki Chrystusa i Zmartwychwstania, są dla nas źródłem nadziei na życie z Bogiem w wieczności, gdzie zostaną zaspokojone wszelkie pragnienia, nawet te najgłębsze, które nosimy w sercach. «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba.Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze tego chleba!» Odpowiedział im Jezus: «Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie (J 6, 32-35).

Justyna Nowicka

z: http://liturgia.wiara.pl/doc/731115.Witaj-Pokarmie