«Nie płacz!» – mówi Jezus do wszystkich, Łk 7, 11-17

18 września 2023, autor: Krzysztof Osuch SJ

Co mówi nam dzisiaj Jezus przez cud uczyniony w Nain? Po prostu, mówi to samo, co powiedział zbolałej matce i wdowie: NIE PŁACZ! „Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz»”. Dlaczego matka zmarłego syna miała przestać płakać? To oczywiste. Możemy kontemplacyjnie przypatrzeć się dalszym słowom i gestom Jezusa…

Instytut Zakonny "Apostołki Jezusa Ukrzyżowanego"

„Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową. Towarzyszył jej spory tłum z miasta.
Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz». Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli, i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań». Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce.
A wszystkich ogarnął strach; wielbili Boga i mówili: «Wielki prorok powstał wśród nas i Bóg łaskawie nawiedził lud swój». I rozeszła się ta wieść o Nim po całej Judei i po całej okolicznej krainie” (Łk 7, 11-17).

 W życiu interesują nas różne rzeczy. To bardzo ważne, by „coś” nas interesowało i pasjonowało, bo inaczej popadniemy w apatię, a może i „acedię” (nudę i lenistwo duchowe). Jest jednak różnica między zainteresowaniem np. wynikiem meczu, a powiedzmy wynikiem wyborów, od których zależy polityka przez kilka dobrych lat. Wśród rzeczy budzących nasze zainteresowanie są i takie, które nigdy nie tracą na znaczeniu! – A jakie zainteresowanie wzbudza w nas wymowa cudu opisanego w dzisiejszej ewangelii? Pytam o zainteresowanie osobiste i żywotnie odczuwane. Tu liczyć będzie się własna odpowiedź – każdej i każdego z nas!

Super interesujące!

Zanim damy poważną odpowiedź, najpierw pozwólmy wybić się z pewnej rutyny i osłuchania. Zadam w tym celu retoryczne pytanie. Czy jest w tym życiu coś bardziej interesujące, niż zobaczenie: JAK wyglądałoby życie codzienne … BOGA, gdyby stał się … CZŁOWIEKIEM?! Czy nie byłoby interesujące, i to w stopniu najwyższym: móc zobaczyć, czym wypełnione byłyby dni Jego ziemskiego życia? Móc zobaczyć i to, jak odnosiłby się On do bogatych, biednych i chorych. Jaką pomoc niósłby cierpiącym? Co mówiłby o śmierci?

Lat temu dziesięć tysięcy czy nawet trzy tysiące taki trop zainteresowań wyglądałby, jak przysłowiowe marzenie ściętej głowy. No bo jak tu myśleć o Stwórcy, który miałby dzielić los swych stworzeń!

  • Dziś wiemy i wyznajemy (dzięki najważniejszemu Wydarzeniu w ludzkich dziejach), że Bóg stał się człowiekiem. Precyzyjniej mówiąc, Przedwieczny Boży Syn wcielił się. A to znaczy, że Boska natura Syna Bożego ściśle (bez „pomieszania”) zjednoczyła się z ludzką naturą – w Boskiej Osobie Jezusa Chrystusa.
  • Wielcy teologowie piszą obszerne traktaty na temat tej, w istocie niepojętej, rzeczywistości Boga-Człowieka.
  • My, „zwykli” chrześcijanie, jesteśmy zapraszani, by możliwie często pobudzać swoją duchową wrażliwość i z odnawianą świeżością zdumiewać się ogromem Daru, jakim jest Jezus Chrystus!

– Takie są zachęty. A jak jest de facto? Różnie. Jest tak, że przez lata życia – albo rośnie nasza wrażliwość na Jezusa Chrystusa, albo tępieje. Albo Jezus fascynuje nas coraz bardziej, albo głuchniemy, ślepniemy i tępo rozmijamy się ze szczytową Rewelacją ludzkich dziejów!

Nie płaczmy!

 Teraz można już zapytać: Co mówi nam dzisiaj Jezus przez cud uczyniony w Nain?

 Po prostu, mówi to samo, co powiedział zbolałej matce i wdowie. A powiedział jej: NIE PŁACZ! „Na jej widok Pan użalił się nad nią i rzekł do niej: «Nie płacz»”.

 Dlaczego matka zmarłego syna miała przestać płakać? To oczywiste. Możemy kontemplacyjnie przypatrzeć się dalszym słowom i gestom Jezusa: „Potem przystąpił, dotknął się mar, a ci, którzy je nieśli, stanęli, i rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań». Zmarły usiadł i zaczął mówić; i oddał go jego matce”… – A kiedy już się nasycimy tym, czego doświadczała uboga wdowa, która tak niespodziewanie przeszła od łez żalu do łez radości, to pozwólmy sobie na wyciągnięcie poniższych wniosków.

 Otóż w świetle Zmartwychwstania i całego życia oraz Nauki Jezusa mamy prawo i obowiązek stwierdzić, że te dwa słowa: «Nie płacz» – mówią wszystko, co dla nas najważniejsze. Do tego zdania rozkazującego (a zarazem zakazującego) dałoby się sprowadzić sens Wcielenia Syna Bożego.

  •  Tak, Bóg Ojciec posyła swego Syna Jednorodzonego do swoich dzieci żyjących tu na ziemi, żeby im powiedzieć: «Nie płaczcie! Przestańcie płakać! Dobrze wiem, że macie w tym życiu wiele powodów do płaczu. Jednak moim pragnieniem jest to, żebyście przestali płakać! Nie ot tak (jak czasem mówi się dziecku: przestań płakać), ale dzięki rozumiejącemu wsłuchiwaniu się w pełną wymowę samego Wcielenia, a także wszystkich słów i czynów Jezusa-Emmanuela».
  • Wiem, gdyby popatrzeć np. na rozbawione i zabawiające programy telewizyjne, to mógłby się ktoś żachnąć, zapytując: Jaki tam płacz i jakie łzy?! – Nie będę dyskutował. To oczywiste: łez w tym świecie jest ogrom. Morze łez. Nie zawsze płyną po twarzach, ale (żywe i czujące, a nie znarkotyzowane i ogłupione) serca nieraz aż zanoszą się od płaczu spowodowanego bezradnością, zagubieniem, poczuciem bezsensu, smutkiem rozstań, cierpieniami fizycznymi i duchowymi. Ileż łez na naszej ziemi wyciska codziennie „nieunikniona konieczność śmierci” i bolesnych rozstań!

Co Bóg robi ze łzami?

Chciałoby się niejeden raz zapytać, a co ze łzami ludzi czyni Bóg – On przecież pełen uczuć macierzyńskich i ojcowskich? Śmiało wraz z Psalmistą wolno zapewnić, że Bóg je wszystkie zbiera: „Ty zapisałeś moje życie tułacze; przechowałeś Ty łzy moje w swoim bukłaku: < czyż nie są spisane w Twej księdze? >„ (Ps 56, 9).

 Po co Bogu zbierać łzy i „spisywać w księdze”? Zapewne po to, żeby je wszystkie „policzyć” i już (na ogół poza czasem) zamienić w drogocenne ozdoby naszej wieczności. A na razie chce Bóg Ojciec, by i to nas pocieszało, iż łzy płynęły też po twarzy Jezusa: „ Z głośnym wołaniem i płaczem za dni ciała swego zanosił On gorące prośby i błagania do Tego, który mógł Go wybawić od śmierci, i został wysłuchany dzięki swej uległości. A chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał. A gdy wszystko wykonał, stał się sprawcą zbawienia wiecznego dla wszystkich, którzy Go słuchają” (Hbr 5, 7-9).

  •  „Sprawca wiecznego zbawienia” jest z nami solidarny we wszystkim. Nawet płacze jak my. Ale celem jego zbawczej misji jest to, żebyśmy – nawet jeszcze cierpiąc i płacząc – już okiem wiary i nadziei widzieli nasze twarze radosne i rozpogodzone. Jak w dniu Jezusowego Zmartwychwstania. To była – to prawda, wśród oporów i niedowierzań, ale jednak – narastająca eksplozja radości! Ta radość trwa i roznosi się po wszystkich ludach i narodach.
  • Niestety – powiem to kolokwialnie i nieco ironicznie – na naszych oczach niektóre narody tak bardzo głupieją (por. Ps 14, 1), iż mówią: «Nie ma Boga!» Psalmista tak diagnozuje ten degeneracyjny proces: „Oni są zepsuci, ohydne rzeczy popełniają, nikt nie czyni dobrze” (tamże).

 Bóg na różne sposoby – i językiem przyrody, i Wcielonego Syna – wzywa nas i prosi: «Nie płacz! Nie płaczcie! Mimo wszystkich dojmujących oczywistości, które zasmucają i bolą, jednak nie płaczcie».

 W każdej Eucharystii, która jest Ofiarą i Ucztą z Pokarmem dającym życie wieczne, Jezus Chrystus prosi nas: «Nie płaczcie ani nade Mną, ani nad sobą, ani nad tzw. losem»…

 Może, w końcu, tylko z powodu grzechów trzeba płakać i je opłakiwać, ale też ze stosownym umiarem. Bo wziął je na Siebie i definitywnie pozbawił mocy szkodzenia nasz potężny Zbawiciel (por. 1 Pt 2, 24).

Podobne rozważanie znajduje się w mojej nowej książce:

Zobacz szczegółowy SPIS TREŚCI: http://osuch.sj.deon.pl/2014/08/28/drogocenni-w-oczach-boga-krzysztof-osuch-sj-nowa-ksiazka/

Komentarze

komentarze 3 do wpisu “«Nie płacz!» – mówi Jezus do wszystkich, Łk 7, 11-17”
  1. efer pisze:

    17 / 9. 2023r.
    Spojrzałam , na otrzymany obrazek św. Charbela , który mam w kuchni : -notuję slowa !
    ” Pamiętaj ! „………… (- mocno zaakcentowane słowo) … !
    „Obecność Boża jest twoją siłą ! – Świadoma, Obecności Bożej w twoim życiu / człowieka ,
    Bóg zwycięża w tobie i Wola Boża staje się twoin udziałem ! ” – św. Charbel
    ” Bóg,…. Jezus uwolnił cię od wewnątrznego głosu sprzeciwu, słowa : ” Nie ” w tobie ,
    który słyszałaś „! – ………. Oj ! Dziękuję Ci Boże !!! – Bo słysząc to słowo , ….,
    traciłam nadzieję, rezygnując ….. !
    ” Walka duchowa trwa nieprzerwanie w życiu człowieka ! – Zło się nawet ujawnia dając
    znać o sobie , manifestując siebie ! ” – Charbel
    Tego dnia , powróciła wewnętrzna wolność , ustąpił smutek i zniechęcenie:- a radość życia
    w zamian !
    Dziękuję Ci Boże ! …. Bądź Wola Twoja, w moim życiu !. …. Zwyciężaj we mnie
    i prze zemnie – Jezu ! – Amen !
    8 / 9. 2023r. – msza św. z Jasnréj Góry . – Urodzińy Maryi Matki Jezusa ! / wspomnienie .
    Tego dnia Ewangelia mówi nam, przybliżając imiona, Rodowód Jezusa .
    Można zauważyć jak bardzo grzech stał się udziałem człowieka przez lata .
    ” Światło” ! – I można tym samym zrozumieć, jak Bóg w Miłosierdziu Swoim, przez wcielenie
    w Niepokalanej Maryi, Przyszedł do człowieka , przynosząc, Zbawienie i pojednanie
    z Bogiem ! ….
    9 / 9. 2023r.
    ” Ja jestem , Drogom, Prawdom i Życiem , nikt nie przychodzi do Ojca , jak tylko
    przeze Mnie „. – Dla Jezus najwaniejszy jest człowiek, a nie litera Prawa !
    Prawo wyznacza jedynie drogę ! A wypełnienie go świadczy o dojżalości człowieka !
    ” Pozwól się prowadzić ” ! – Jezus
    Jezu , pozwalam , a nawet bardzo proszę, o to !

  2. Janusz pisze:

    Mógłbym dosyć dużo napisać o płaczu, ponieważ sam przeżyłem dużo, czasem bardzo dużo „łez”. Wiem jednak, iż niektóre moje „łzy”, były nieuporządkowane i dlatego one wyschły. Pomimo wszystko całkowcie moje łzy nie, one działają podobnie do tych, które przeżywała św. Tereska od dziec. Jezus – „od czasu do czasu się otwierają”. Św. Ignacy w swoich regułach, wręcz zachęca do „łez” a sam mówił, że po mszy św. – „wielka obfitość łez wylewała się”. Św. Ignacy traktuje łzy, jako oznakę pocieszenia duchowego, jednak określa warunki tego –

    ” Pocieszeniem nazywam [przeżycie], gdy w duszy powstaje pewne poruszenie wewnętrzne, dzięki któremu dusza rozpala się w miłości ku swemu Stwórcy i Panu, a wskutek tego nie może już kochać żadnej rzeczy stworzonej na obliczu ziemi dla niej samej, lecz tylko w Stwórcy wszystkich rzeczy; podobnie i wtedy [jest pocieszenie], gdy wylewa łzy, które ją skłaniają do miłości swego Pana, czy to na skutek żalu za swe grzechy, czy to współczując Męce Chrystusa, Pana naszego, czy to dla innych jakich racji, które są skierowane wprost do służby i chwały jego. Wreszcie nazywam pocieszeniem wszelkie pomnożenie nadziei, wiary i miłości i wszelkiej radości wewnętrznej, która wzywa i pociąga do rzeczy niebieskich i do właściwego dobra [i zbawienia] własnej duszy, dając jej odpocznienie i uspokojenie w Stwórcy i Panu swoim. ” (Cd 316 – reguła 3. ). Wynika z tego, że łzy ( więc również płacz) są wręcz konieczne dla poznania Jezusa a zwłaszcza Jego męki. Takie łzy są błogosławione i to o tym mówił Jezus – „błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni”. Są to więc błogosławione łzy, które czynią nas błogosławionymi.
    Jednak istnieją również niedobre łzy – egocentryczne, czyli takie, które „zatrzymują nas na sobie” i to właśnie takie łzy trzeba powstrzymywać, o takim czymś mówił Jezus – „nie płaczcie”. Wynika z tego, że takie problemowe łzy możemy kontrolować, chociaż może być to trudne a czasem męczące. Pomimo wszystko można – np. św. Tereska kiedyś – „powstrzymała łzy i od tej pory szła od zwycięstwa do zwycięstwa, jak mocarz” ( z pamięci – urywek „Dzieje duszy”).
    Podsumowując – „nie płaczcie” jest naszym zwycięstwem, ale też „łzy powodowane miłością Jezusa” są dobre a nawet porządane.

  3. Agnieszka pisze:

    Jak nie płakać, jeśli Jezus płacze i cierpi? Jak nie płakać, jeśli ludzie Kościoła tak Go zasmucają? Jak nie płakać, jeśli Miłość nie jest kochana? Kiedy cierpimy i ktoś, kogo kochamy, płacze nam nami, też mu mówimy „nie płacz”, co nie znaczy, że płacz tej osoby jest wyrazem braku miłości. Skoro Jezus mówi „nie płacz” to znaczy, że jak płaczę sprawiam Mu przykrość? Czy nie jest wręcz przeciwnie – serce które kocha będzie płakało (Maryja też płacze)? To jest ludzkie, a Jezus stał się Człowiekiem, by pokazać, że to co ludzkie jest i boskie. On nie neguje płaczu, ale usuwa jego przyczynę.